Zomaar wat aan het toeren door het prachtige betuwe. Langs de Linge. En daar stond het ineens, helemaal alleen tussen de boomgaarden in. Een oud vervallen dijkhuisje met een enorme schuur met grote deuren aan de voorzijde.

Op slag verliefd. Het bleek dat het pand al 16 maanden te koop stond. Dus we hadden geen haast. Eerst er goed over na denken. De week erna nog een keer langs gereden en een uur rond het huis gescharreld. Dit moet het worden, dacht ik. Eerst jaren opknappen, in de schuur mijn eigen atelier. Veel licht en dan zomers de enorme deuren open. Een bord met reclame langs de weg en de bezoekers konden binnen komen. In de winter zou de houtkachel er branden. Wat een droom. Afgelopen vrijdag zouden we in het dorp wat gaan eten en lekker verder dromen en praten over onze plannen. Helaas, er kwam slecht nieuws. Het is verkocht.

Het is heel jammer, maar er zijn natuurlijk meer van dit soort panden. We gaan er naar zoeken. Wel moeten we exact diezelfde verliefdheid voelen, maar dat atelier dat komt er....ooit!